Drie van de vier coalitiepartijen liggen dwars voor het plan van Von der Leyen om Europa te herbewapenen. Zo volgen wij Hongarije als enige twee landen die tegen zijn. Als deze houding aanhoudt, zetten wij onszelf weg als zwarte schapen. En dat in een stemming binnen de Europese Commissie die besloten wordt met een gekwalificeerde meerderheid van alle defensieministers. Dat wil zeggen dat de keuze om nationaal tegen te zijn materieel zinloos is.

Ronald Marcel van den Hoek

Het wordt steeds evidenter dat deze coalitie onhoudbaar is. De VVD, de enige coalitiepartij die verantwoordelijkheid pretendeert te nemen, moet nu de stekker eruit trekken en nieuwe verkiezingen uitschrijven. Waar is de VVD nog bang voor? Dit is hét moment om, in het belang van zowel nationale als internationale veiligheid, de boel te laten klappen en met constructieve politiek verder te gaan. Deze coalitie heeft laten zien zelfs minder daadkrachtig te zijn dan een demissionair kabinet. Rutte-IV had nog de nasleep van de coronapandemie en de plotselinge stijging van de energieprijzen om op te lossen. 

Wilders heeft weliswaar laten blijken ook buiten de Kremlinpropaganda te kunnen redeneren als dat uitkomt. Zo is hij 180 graden gedraaid met de vermeende partijlijn die door minister Faber is verkondigd: Zelenski zou niet democratisch verkozen zijn. Zo is ook meermaals de suggestie gewekt dat Oekraïne de agressor zou zijn. Maar zodra Europese steun voor een gezamenlijk defensie-offensief aan de orde komt, blijkt opnieuw dat op deze coalitie niet kan worden gebouwd.

De Messias van het toeslagenschandaal verkondigde met zijn Nieuw Sociaal Contract een menselijke maat en minder systeemdenken. Om vervolgens vanwege systeemredenen tegen Europese defensie-financieringsmogelijkheden te stemmen. Het gedegen rentmeesterschap is bij deze oud-CDA’ers duidelijk blijven liggen bij de partij die de titel langer claimt. Niet gedegen bestuur maar besluiteloosheid zit in de haarvaten van deze in de peilingen gedecimeerde partij.

En dan hebben we nog de Calimero van de coalitie, hoewel er in hun geval geen sprake is van een complex. Klein in daden, resultaat en wereldbeeld. Je reinste verontwaardigingspolitiek. Wat dat betreft tekenend voor deze coalitie. Gouden bergen beloven maar met luchtkastelen komen. Schijnoplossingen die geen zoden aan de dijk zetten en de problemen alleen maar verder de pijplijn in schuiven. Het onontkoombare wordt niet aangepakt en met de dag duurder om op te lossen.

Onrust in de NAVO 

Met de toenemende onzekerheid rondom Trump moet Europa zich gaan voorbereiden op een militaire toekomst waar we veel minder afhankelijk van de VS zijn. Zo heeft Trump in korte tijd handelsoorlogen uitgeroepen tegen bondgenoten en gedreigd met het overnemen van Groenland en Canada. Het is hoog tijd voor een politieke verschuiving en een sterkere, onafhankelijke Europese invloedssfeer — waarbij landen zoals Canada wat mij betreft van harte welkom zijn. Er is immers door Justin Trudeau al geflirt met EU-lidmaatschap.

De afhankelijkheid van oude allianties is problematisch zolang er geen garantie is dat artikel 5 van de NAVO daadwerkelijk wordt nageleefd: een aanval op één, is dan niet langer een aanval op allen. Trump heeft met zijn grillige (inmiddels teruggedraaide) besluit, om wapenleveranties aan Oekraïne te bevriezen, laten zien dat hij een onbetrouwbare NAVO-partner is. De geloofwaardigheid van dat verbond is door deze kleinzielige man onderuit gehaald met een zwaai van zijn viltstift.

Premier Schoof heeft in Brussel het plan van Von der Leyen al toegezegd. Maar komt na het besluit van drie van de coalitiepartijen van een koude kermis thuis. Voor zover Schoof al niet politiek gecastreerd was, heeft hij nu bewezen geen daadkracht uit te kunnen stralen als het aankomt op oorlog en vrede. Ook kan hij geen Europese beloften waarborgen. In tijden van oorlog op het Europese continent kunnen we ons geen zwakke premier veroorloven. Laat staan ministers die Kremlinpropaganda napraten wanneer het hen uitkomt.

Europa is nog lang niet op capaciteit, het zal nog zeker twee jaar duren voor we een adequate defensie-industrie zien in de unie. Maar de middelen zijn er, Europese financiering in de vorm van Europees lenen tegen lage tarieven voor alle lidstaten. Daar tegen zijn is op dit moment equivalent aan onze eigen strop knopen en ophangen. We hoeven alleen nog maar de kruk om te stoten.

Geparafraseerd uit de woorden van Donald Tusk: Het is ronduit absurd dat de EU, met 450 miljoen inwoners, zich zo afhankelijk opstelt van de VS (340 miljoen inwoners), enkel uit angst voor Rusland (143 miljoen inwoners). Wat dat betreft kunnen we van de militaire inzet van Polen leren. 

Told you so

Nu is het “I told you so”-sentiment weinig constructief, maar oud-voorzitter en inmiddels prominent D66’er Jan Paternotte heeft sinds ik me kan heugen al gepleit voor een sterkere Europese defensiesamenwerking en onafhankelijkheid van Rusland en de VS, zowel qua energievoorziening als met defensiebeleid. We kunnen er niet meer omheen: we hebben Europa nodig voor een sterke verdediging, en Europa heeft daar geld voor nodig. We kunnen niet langer achterover leunen en rekenen op oude banden. We moeten pragmatisch kijken naar een gezamenlijk defensieplan. Met de verscheidenheid aan systemen, die niet of slecht op elkaar aansluiten, gaan we de oorlog niet winnen. 

Het is tijd om de onvrede luidkeels te laten horen, om duidelijk te maken dat we de slappe vertoning in Den Haag de rug toe keren met een burgerlijk protest-offensief. Tijd voor daadkracht, tijd voor verkiezingen, tijd voor een federale Europese krijgsmacht!

Dit artikel is een ingezonden opinie en reflecteert niet noodzakelijkerwijs de mening van de DEMO of Jonge Democraten. Wil je reageren op dit stuk? Mail dan je reactie (max. 500 woorden) naar demoredactie@gmail.com.

Bron foto: Pexels Free photo’s